Pomnik Tadeusza Kościuszki
Pomysł o budowie pomnika Kościuszki pojawił się i został zaakceptowany 15 października 1917 roku, podczas uroczystego posiedzenia Rady Miejskiej Łodzi z okazji stulecia śmierci Naczelnika. 3 lata później nastąpiło uroczyste odsłonięcie pomnika. Był to 14 grudnia 1930 roku. Niestety monument został doszczętnie zniszczony podczas II wojny światowej. Po tym starszym czasie przez kilkadziesiąt lat zbierano fundusze i materiały na jego odbudowę. Ogłoszono również konkurs na projekt nowego pomnika. Ostatecznie odtworzono go w starym, przedwojennym kształcie. Drugie uroczyste odsłonięcie datuje się na 22 lipca 1960 roku. Cały pomnik ma wysokość 17 metrów. Natomiast sama postać Tadeusza Kościuszki mierzy 4 metry.
Pomnik Trzech Fabrykantów
Na pierwszy ogień warto rzucić Pomnik Trzech Fabrykantów znany również pod inną nazwą: „Twórcy Łodzi Przemysłowej”. Rzeźba przedstawia trzech łódzkich „króli bawełny” – Izraela Poznańskiego, Henryka Grohmana oraz Karola Scheiblera. Przedstawiona sytuacja ma być symbolem dobicia kolejnego wielkiego interesu, a celem wolnych krzeseł przy stole jest zachęcanie spacerowiczów do dołączenia do tych „obrad”. Dzieło autorstwa Marcela Szytenchelma, łódzkiego aktora dramatu i reżysera, jest nieodzownym elementem „Galerii Wielkich Łodzian”, prezentowanej w kilku miejscach położonych wzdłuż głównej ulicy miasta. Figury łódzkiego biznesu można podziwiać przy Piotrkowskiej 30/32. Po raz pierwszy zostały one odsłonięte we wrześniu 2002 roku i po drobnych perypetiach oficjalnie ukazały się już w październiku.
Na pierwszy ogień warto rzucić Pomnik Trzech Fabrykantów znany również pod inną nazwą: „Twórcy Łodzi Przemysłowej”. Rzeźba przedstawia trzech łódzkich „króli bawełny” – Izraela Poznańskiego, Henryka Grohmana oraz Karola Scheiblera. Przedstawiona sytuacja ma być symbolem dobicia kolejnego wielkiego interesu, a celem wolnych krzeseł przy stole jest zachęcanie spacerowiczów do dołączenia do tych „obrad”. Dzieło autorstwa Marcela Szytenchelma, łódzkiego aktora dramatu i reżysera, jest nieodzownym elementem „Galerii Wielkich Łodzian”, prezentowanej w kilku miejscach położonych wzdłuż głównej ulicy miasta. Figury łódzkiego biznesu można podziwiać przy Piotrkowskiej 30/32. Po raz pierwszy zostały one odsłonięte we wrześniu 2002 roku i po drobnych perypetiach oficjalnie ukazały się już w październiku.
Ławeczka Tuwima
Julian Tuwim był wybitnym łódzkim poetą urodzonym 13 września 1894 r. W wieku 20 lat ukończył gimnazjum. Dwa lata później wyjechał do Warszawy na studia. Jednak jak sam pisał w "Kwiatach Polskich": "nie miałem serca do Warszawy, gdy opuszczałem Łódź". Co ciekawe, Tuwim nigdy nie ukończył rozpoczętych studiów, ponieważ zajął się pisaniem. W czasie wojny przebywał za granicą: początkowo mieszkał we Francji, a potem w Brazylii. Później aż do 1942 r. osiadł w Stanach Zjednoczonych. Do Polski powrócił w 1946 r., aby ponownie zamieszkać w Warszawie. Jego poezje niejednokrotnie wyrażały tęsknotę za rodzinnym miastem. Pomnik przedstawiający wieszcza siedzącego na spiżowej ławeczce, autorstwa Wojciecha Gryniewicza, był pierwszy w galerii sławnych łodzian. Dzieło zostało odsłonięte 10 kwietnia 1999 roku przy ulicy Piotrkowskiej 104 tuż przed Pałacem Juliusza Heinzla. Przechodzący obok ludzie mogą przysiąść się do Tuwima, którego poza sprawia wrażenie przysłuchującego się rozmówcy. Jednak większość decyduje się na potarcie jego nosa, które według łódzkiej legendy ma przynieść szczęście.
Julian Tuwim był wybitnym łódzkim poetą urodzonym 13 września 1894 r. W wieku 20 lat ukończył gimnazjum. Dwa lata później wyjechał do Warszawy na studia. Jednak jak sam pisał w "Kwiatach Polskich": "nie miałem serca do Warszawy, gdy opuszczałem Łódź". Co ciekawe, Tuwim nigdy nie ukończył rozpoczętych studiów, ponieważ zajął się pisaniem. W czasie wojny przebywał za granicą: początkowo mieszkał we Francji, a potem w Brazylii. Później aż do 1942 r. osiadł w Stanach Zjednoczonych. Do Polski powrócił w 1946 r., aby ponownie zamieszkać w Warszawie. Jego poezje niejednokrotnie wyrażały tęsknotę za rodzinnym miastem. Pomnik przedstawiający wieszcza siedzącego na spiżowej ławeczce, autorstwa Wojciecha Gryniewicza, był pierwszy w galerii sławnych łodzian. Dzieło zostało odsłonięte 10 kwietnia 1999 roku przy ulicy Piotrkowskiej 104 tuż przed Pałacem Juliusza Heinzla. Przechodzący obok ludzie mogą przysiąść się do Tuwima, którego poza sprawia wrażenie przysłuchującego się rozmówcy. Jednak większość decyduje się na potarcie jego nosa, które według łódzkiej legendy ma przynieść szczęście.
Pomnik Misia Uszatka, fot. z arch. ŁCW, Pomnik Plastusia Fot. PAP/Grzegorz Michałowski
Pomnik Misia Uszatka oraz rzeźba Plastusia
Pomnik Misia Uszatka oraz rzeźba Plastusia to dwa z wielu pomników postawionych w Łodzi w ramach „Łodzi Bajkowej" - czyli szlaku turystycznego śladem mini-pomników nawiązujących tematycznie do dorobku bajek Se-Ma-Fora. Pomnik pojawił się pod Centrum Informacji Turystycznej 25 października 2009 roku. Z kolei Plastuś znalazł swoje miejsce na mapie Łodzi w Parku Sienkiewicza.
Pomnik Misia Uszatka oraz rzeźba Plastusia
Pomnik Misia Uszatka oraz rzeźba Plastusia to dwa z wielu pomników postawionych w Łodzi w ramach „Łodzi Bajkowej" - czyli szlaku turystycznego śladem mini-pomników nawiązujących tematycznie do dorobku bajek Se-Ma-Fora. Pomnik pojawił się pod Centrum Informacji Turystycznej 25 października 2009 roku. Z kolei Plastuś znalazł swoje miejsce na mapie Łodzi w Parku Sienkiewicza.
Fotel Jaracza, fot. z arch. UMŁ
Fotel Jaracza
Fotel Jaracza jest piątą rzeźbą w Galerii Wielkich Łodzian. Pomnik przedstawia Stefana Jaracza, który siedzi na widowni w teatrze, a w ręku trzyma egzemplarz reżyserski. Nazwisko artysty znamy z sceny teatralnej oraz filmowej czasów międzywojennych. Podobnie jak w przypadku innych pomników, wolne miejsca obok odlanej z brązu figury mają zachęcić przechodniów do interakcji z obiektem. Monument został odsłonięty 10 czerwca 2006 obok kamienicy przy ul. Piotrkowskiej 152.
Fotel Jaracza jest piątą rzeźbą w Galerii Wielkich Łodzian. Pomnik przedstawia Stefana Jaracza, który siedzi na widowni w teatrze, a w ręku trzyma egzemplarz reżyserski. Nazwisko artysty znamy z sceny teatralnej oraz filmowej czasów międzywojennych. Podobnie jak w przypadku innych pomników, wolne miejsca obok odlanej z brązu figury mają zachęcić przechodniów do interakcji z obiektem. Monument został odsłonięty 10 czerwca 2006 obok kamienicy przy ul. Piotrkowskiej 152.
Fortepian Rubinsteina
Monument ukazuje grającego na fortepianie wirtuoza fortepianu - Artura Rubinsteina. Pomnik został odsłonięty dokładnie 23 września 2000 roku z okazji Światowego Spotkania Łodzian. Autorem projektu jest Marcel Szytenchelm. Rzeźba znajduje się przy Piotrkowskiej przed kamienicą o numerze 78 i jest jednym z pomników w Galerii Wielkich Łodzian. Upamiętnia światowej sławy pianistę urodzonego w Łodzi. Wrzucając drobną monetę do komory wrzutowej w pomniku posłuchać można interpretacji muzycznej kompozycji fortepianowych w wykonaniu mistrza. Na budynku umieszczono także tablicę pamiątkową informującą o tym, że artysta spędził tu swe dziecięce lata.
Monument ukazuje grającego na fortepianie wirtuoza fortepianu - Artura Rubinsteina. Pomnik został odsłonięty dokładnie 23 września 2000 roku z okazji Światowego Spotkania Łodzian. Autorem projektu jest Marcel Szytenchelm. Rzeźba znajduje się przy Piotrkowskiej przed kamienicą o numerze 78 i jest jednym z pomników w Galerii Wielkich Łodzian. Upamiętnia światowej sławy pianistę urodzonego w Łodzi. Wrzucając drobną monetę do komory wrzutowej w pomniku posłuchać można interpretacji muzycznej kompozycji fortepianowych w wykonaniu mistrza. Na budynku umieszczono także tablicę pamiątkową informującą o tym, że artysta spędził tu swe dziecięce lata.
Pomnik Leona Schillera, fot. z arch. ŁCW
Pomnik Leona Schillera
Jest to rzeźba autorstwa Antoniego Biłasa, którą ustawiono w marcu 1982 roku przy ulicy Piotrkowskiej 112 w pasażu. Postać Leona Schillera przedstawiona jest w todze. Wykonano ją z granitu. Schiller był wybitnym polskim artystą. Reżyserował wiele sztuk i pisał wyjątkowe scenariusze radiowe i teatralne.
Jest to rzeźba autorstwa Antoniego Biłasa, którą ustawiono w marcu 1982 roku przy ulicy Piotrkowskiej 112 w pasażu. Postać Leona Schillera przedstawiona jest w todze. Wykonano ją z granitu. Schiller był wybitnym polskim artystą. Reżyserował wiele sztuk i pisał wyjątkowe scenariusze radiowe i teatralne.
Kuferek Reymonta
Pomnik Reymonta znajduje się przed pałacem Juliusza Kindermanna przy ul. Piotrkowskiej. Pisarza przedstawiono siedzącego na kufrze podróżnym i czyniącego zapiski w niewielkim notatniku. Wybitnego autora nagradzanych powieści fascynowała Łódź. Uważał, że jest to jedno z najszybciej rozwijających się europejskich miast, co pokrywało się z prawdą. Reymont po raz pierwszy przybył do Łodzi pod koniec dziewiętnastego wieku. Na dłużej zatrzymał się tu w kwietniu 1896 r. Zamieszkał przy ul. Wschodniej u znanego łódzkiego księgarza - Gożlińskiego. Podobno dniami spacerował po mieście, a w nocy pisał kolejne strony „Ziemi obiecanej”. Pod koniec lata pisarz wyjechał z Łodzi. Powieść ukazała się drukiem w dopiero w 1899 r., a w 1974 r. została zekranizowana przez Andrzeja Wajdę.
Pomnik Reymonta znajduje się przed pałacem Juliusza Kindermanna przy ul. Piotrkowskiej. Pisarza przedstawiono siedzącego na kufrze podróżnym i czyniącego zapiski w niewielkim notatniku. Wybitnego autora nagradzanych powieści fascynowała Łódź. Uważał, że jest to jedno z najszybciej rozwijających się europejskich miast, co pokrywało się z prawdą. Reymont po raz pierwszy przybył do Łodzi pod koniec dziewiętnastego wieku. Na dłużej zatrzymał się tu w kwietniu 1896 r. Zamieszkał przy ul. Wschodniej u znanego łódzkiego księgarza - Gożlińskiego. Podobno dniami spacerował po mieście, a w nocy pisał kolejne strony „Ziemi obiecanej”. Pod koniec lata pisarz wyjechał z Łodzi. Powieść ukazała się drukiem w dopiero w 1899 r., a w 1974 r. została zekranizowana przez Andrzeja Wajdę.
Pomnik Lampiarza, fot. z arch. ŁCW
Pomnik lampiarza
Odsłonięcie pomnika we wrześniu 2007 roku miało na celu upamiętnienie 100-lecia łódzkiej energetyki, które przypadło dokładnie na 8 września tego samego roku. Sto lat wcześniej w elektrowni miejskiej przy ulicy Targowej 1/3 (obecnym EC1) włączono pierwszy z dwóch turbozespołów o mocy około 1,3 MW. Pomnik przedstawia stylową latarnię o naturalnej wielkości oraz elektryka - tytułowego „Lampiarza” stojącego na drabinie podpartej o słup. Tuż obok leży torba będąca zarazem siedziskiem dla spacerowiczów. Nie bez powodu rzeźba stanęła przed witryną dawnego luksusowego sklepu „American Diamant Palace”. To właśnie tam po raz pierwszy w Łodzi wieczór (7 maja 1906 roku) rozświetliło światło elektryczne. Dostarczono je kablem niskiego napięcia z tak zwanego „Prowizorium I” znajdującego się w podziemiach „Grand Hotelu”. Pomnik Lampiarza jest ostatnim z odsłoniętych pomników. Znaleźć go można przy ul. Piotrkowskiej 37.
oprac. A.Denys
Brak komentarzy