Wystawa „Re-kompozycje przestrzeni. Fotografia inscenizowana z kolekcji Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi” kładzie szczególny nacisk na artystów związanych z naszym miastem, którzy wchodząc w rolę fotografów-badaczy, zaczęli realizować swoje wizje od konceptu przez opracowanie i zaaranżowanie niezbędnych obiektów po zapisanie sceny w formie kadru. W 2021 roku, dzięki finansowemu wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Miasta Łodzi, Galeria uzupełniła swoje zbiory o prace autorstwa Grzegorza Przyborka, Marka Domańskiego i Tomasza Wysockiego. W przypadku tych fotografów każdorazowe zwolnienie migawki to potwierdzenie, że obiekt jest odpowiedni, osobliwy i należycie zakomponowany.
Zaletą prezentacji tego zestawu jest możliwość pokazania publiczności prac twórców trzech generacji, i − co za tym idzie − autorów o różnym doświadczeniu, rozwijających swoją działalność na przestrzeni trzech okresów, które przyniosły m.in. ogromne przeobrażenia techniczne medium. Należy także zaznaczyć, że artyści, realizując prace jednego nurtu, zwracają naszą uwagę na odmienne aspekty konstrukcji swoich dzieł. Twórcy reprezentują tendencje od fotografii, na których inscenizowany plan zdjęciowy rejestruje relacje autorskich, autonomicznych obiektów artystycznych (Przyborek) przez zwrot ku filozofii fotografii, technice pozyskiwania odbitki i wielokrotnej ekspozycji (Domański) po tworzenie i chęć uwiecznienia rozbudowanych inscenizacji angażujących aktorów i współproducentów planu (Wysocki). Cechami, które łączą prezentowany zbiór fotografii, powstały na przestrzeni ponad ćwierć wieku, są z pewnością: wysoka jakość artystyczna, redukcja do minimum elementów figuratywnych i narracyjnych, aranżowanie zespołów przedmiotów na pograniczu prawdy i ułudy oraz charakterystyczny szyfr odautorski. Ten cenny, wyrazisty przykład rozwoju i lokalnych przeobrażeń nurtu pozostał nie bez znaczenia w kontekście ogólnoświatowym.
Wystawa fotografii inscenizowanej ma za zadanie zwrócić uwagę widzów i na bogatą, zróżnicowaną warstwę tematyczną oraz metaforyczną zgromadzonych fotografii, i na relacje zachodzące między rekwizytem a jego wizerunkiem. Pomysł prezentacji – zarówno najnowszych kadrów, jak i obiektów, które je budowały, umożliwi sprawdzenie indywidualnych cech sfotografowanych przedmiotów i skonfrontowanie ich siły w oderwaniu od obrazu. Czy ten zabieg pomoże w odpowiedzi na pytanie o wiarygodność tego, co widzimy? Czy i nas zmieni w wędrowców po rzeczywistości autorów?
Zaletą prezentacji tego zestawu jest możliwość pokazania publiczności prac twórców trzech generacji, i − co za tym idzie − autorów o różnym doświadczeniu, rozwijających swoją działalność na przestrzeni trzech okresów, które przyniosły m.in. ogromne przeobrażenia techniczne medium. Należy także zaznaczyć, że artyści, realizując prace jednego nurtu, zwracają naszą uwagę na odmienne aspekty konstrukcji swoich dzieł. Twórcy reprezentują tendencje od fotografii, na których inscenizowany plan zdjęciowy rejestruje relacje autorskich, autonomicznych obiektów artystycznych (Przyborek) przez zwrot ku filozofii fotografii, technice pozyskiwania odbitki i wielokrotnej ekspozycji (Domański) po tworzenie i chęć uwiecznienia rozbudowanych inscenizacji angażujących aktorów i współproducentów planu (Wysocki). Cechami, które łączą prezentowany zbiór fotografii, powstały na przestrzeni ponad ćwierć wieku, są z pewnością: wysoka jakość artystyczna, redukcja do minimum elementów figuratywnych i narracyjnych, aranżowanie zespołów przedmiotów na pograniczu prawdy i ułudy oraz charakterystyczny szyfr odautorski. Ten cenny, wyrazisty przykład rozwoju i lokalnych przeobrażeń nurtu pozostał nie bez znaczenia w kontekście ogólnoświatowym.
Wystawa fotografii inscenizowanej ma za zadanie zwrócić uwagę widzów i na bogatą, zróżnicowaną warstwę tematyczną oraz metaforyczną zgromadzonych fotografii, i na relacje zachodzące między rekwizytem a jego wizerunkiem. Pomysł prezentacji – zarówno najnowszych kadrów, jak i obiektów, które je budowały, umożliwi sprawdzenie indywidualnych cech sfotografowanych przedmiotów i skonfrontowanie ich siły w oderwaniu od obrazu. Czy ten zabieg pomoże w odpowiedzi na pytanie o wiarygodność tego, co widzimy? Czy i nas zmieni w wędrowców po rzeczywistości autorów?
GRZEGORZ PRZYBOREK
Profesor tytularny. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi (obecnie Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego). Dyplom na Wydziale Grafiki w 1974 roku. Od 1976 do 2019 roku był pracownikiem naukowo-dydaktycznym w macierzystej uczelni. Prowadził również wykłady i zajęcia praktyczne z fotografii w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi oraz na Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. Pisze teksty o fotografii. Ma w swoim dorobku dydaktycznym wielu wychowanków, aktywnie działających na polu sztuk pięknych.
Twórczość w zakresie fotografii, mediów elektronicznych, obiektu, instalacji, rysunku, grafiki, rzeźby oraz z pogranicza innych dyscyplin sztuki. Brał udział w wielu wystawach w Polsce oraz za granicą.
Profesor tytularny. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi (obecnie Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego). Dyplom na Wydziale Grafiki w 1974 roku. Od 1976 do 2019 roku był pracownikiem naukowo-dydaktycznym w macierzystej uczelni. Prowadził również wykłady i zajęcia praktyczne z fotografii w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi oraz na Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. Pisze teksty o fotografii. Ma w swoim dorobku dydaktycznym wielu wychowanków, aktywnie działających na polu sztuk pięknych.
Twórczość w zakresie fotografii, mediów elektronicznych, obiektu, instalacji, rysunku, grafiki, rzeźby oraz z pogranicza innych dyscyplin sztuki. Brał udział w wielu wystawach w Polsce oraz za granicą.
MAREK DOMAŃSKI
Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi (obecnie Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego) gdzie prowadzi Pracownię Obrazowania Fotograficznego w Instytucie Fotografii i Multimediów na Wydziale Sztuk Pięknych.
Stosuje różne techniki, tworząc cykle fotografii inscenizowanych i dokumentalnych. W polu jego zainteresowań znajdują się również działania w innych mediach wizualnych.
Autor i współautor monografii oraz innych publikacji, dotyczących zarówno zagadnień technicznych, teoretycznych, jak i socjologicznych, wpisujących się w wielowątkową narrację postinternetowej rzeczywistości współczesnej fotografii. Kurator wielu wystaw i organizator projektów badawczych oraz dokumentalnych.
Swoją różnorodną twórczość w dziedzinie fotografii prezentował na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju oraz za granicą.
Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi (obecnie Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego) gdzie prowadzi Pracownię Obrazowania Fotograficznego w Instytucie Fotografii i Multimediów na Wydziale Sztuk Pięknych.
Stosuje różne techniki, tworząc cykle fotografii inscenizowanych i dokumentalnych. W polu jego zainteresowań znajdują się również działania w innych mediach wizualnych.
Autor i współautor monografii oraz innych publikacji, dotyczących zarówno zagadnień technicznych, teoretycznych, jak i socjologicznych, wpisujących się w wielowątkową narrację postinternetowej rzeczywistości współczesnej fotografii. Kurator wielu wystaw i organizator projektów badawczych oraz dokumentalnych.
Swoją różnorodną twórczość w dziedzinie fotografii prezentował na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju oraz za granicą.
TOMASZ WYSOCKI
Absolwent kierunku fotografia w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Zajmuje się głównie fotografią inscenizowaną, dającą możliwość kreowania wyobrażonych światów.
Laureat Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2014) oraz stypendysta Ministra Nauki (2014, 2016). Swoje fotografie prezentował na wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju oraz za granicą.
Absolwent kierunku fotografia w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Zajmuje się głównie fotografią inscenizowaną, dającą możliwość kreowania wyobrażonych światów.
Laureat Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2014) oraz stypendysta Ministra Nauki (2014, 2016). Swoje fotografie prezentował na wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju oraz za granicą.
Brak komentarzy