- Tutaj spółka próbowała ten budynek ratować, on jest w strasznym stanie, to stan śmierci technicznej, robiliśmy wzmocnienia w ubiegłych latach i rzeczywiście, gdyby ten remont nie rozpoczął się teraz, to budynek zwyczajnie mógłby się zawalić, więc ratujemy coś, co mogłoby zaraz przestać istnieć – mówi Tomasz Piotrowski, prezes ŁSI.

W skład nieruchomości wchodzi: trzypiętrowy budynek frontowy, trzypiętrowa prawa oficyna i część lewej oficyny. Po rewitalizacji, łączna powierzchnia budynków wyniesie 1 418 m2.

- Zaczynamy od najbliższego poniedziałku, rozpoczynamy od inwentaryzacji, będziemy robić dokumentację fotograficzną. Potem pierwsze prace to będzie rozbiórka lewej oficyny – mówi Krzysztof Ziółkowski, kierownik projektu budowy, przedstawiciel firmy ZABBUD.

Kamienica będzie przeznaczona na piętrach - na biura, a na parterze – powstaną punkty usługowo-handlowe. Na każdym z pięter będzie 5 lokali biurowych, węzeł sanitarny oraz sala narad.
- Ciężko sobie w tej nieruchomości wyobrazić przyszłość, ale rysuje się ona bardzo estetycznie, tylko trzeba trochę poczekać. Lokalizacyjnie to jest fantastyczny budynek, obok będzie przystanek łódzkiego metra, także dla potencjalnych najemców będzie to doskonały adres – mówi Tomasz Piotrowski, prezes Łódzkiej Spółki Infrastrukturalnej

Historia Zielonej 6 sięga 1894 roku. Wcześniej znajdował się na tym terenie jednopiętrowy murowany dom pokryty blachą oraz zabudowania gospodarcze. W 1879 właściciel posesji Fryderyk Florian Miller, sprzedał nieruchomość Ickowi
i Rozalii Aurbach. To oni rozbudowali kamienicę. Najpierw poszerzono budynek od zachodniej strony i dwukondygnacyjna oficyna zyskała dwa dodatkowe piętra i został przedłużona. Najpóźniej powstał projekt rozbudowy budynku frontowego. Autorami projektu byli – znani w Łodzi architekci – Franciszek Chełmiński (prywatnie zięć Hilarego Majewskiego) i Alwill Jankau. To im kamienica zawdzięcza czwartą kondygnację i neobarokowy charakter. Nieruchomość krótko była w posiadaniu Aurbachów, bo w 1906 r. została odkupiona za kwotę 48 tyś. rubli przez Dom Bankowy Wilhelm Landau. Ale potem – już w dwudziestoleciu międzywojennym znów wróciła do pierwotnych właścicieli.