Międzynarodowy Dzień Teatru
Data publikacji: 2006-03-25
Święto Teatru Powszechnego. 27 marca w Międzynarodowym Dniu Teatru rozpoczną się obchody 60-lecia Powszechnego. Dołączy on do nielicznego grona teatrów, w których można oglądać malowaną kurtynę. Tym samym ziści się plan Henryka Siemiradzkiego, który niegdyś miał stworzyć takie dzieło dla jednego z łódzkich teatrów – niestety, realizacje tego pomysłu przerwała śmierć autora słynnej kurtyny-obrazu (znajdującej się w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie).
Autorem obrazu „Zdumiewająco nieprzemysłowy duch” jest Piotr Naliwajko, malarz obrazów wielkoformatowych, absolwent krakowskiej ASP, uczeń Jerzego Dudy-Gracza, znany i ceniony nie tylko w Polsce – ale i na świecie.
Odsłonięciu kurtyny towarzyszyć będzie mała forma dramatyczna – wystawimy tekst Krzysztofa Kopki pod roboczym tytułem „Dramacik”, w reżyserii Jacka Głomba – dyrektora Teatru im. Modrzejewskiej w Legnicy.
Także Teatr Nowy będzie świętował.
Premierą „Termopile polskie” 25 marca w Teatrze Nowym rozpoczną się łódzkie obchody Dnia Teatru. Termopile polskie to dramat historyczny obejmujący dzieje Polski 1787-1813: spotkanie Katarzyny II ze Stanisławem Augustem na zjeździe w Kaniowie, Konstytucję 3-go Maja, Targowicę, kampanię polsko-rosyjską 1792 roku, Sejm Milczący w Grodnie, insurekcję kościuszkowską, rzeź Pragi i III rozbiór Polski. W sumie dwadzieścia sześć lat klęsk i zwycięstw, zmagań o niezawisłość, fiaska bohaterskich zrywów. To sztuka w sposób intrygujący i uniwersalny mówiąca o walce o wolność, o poświęceniu i patriotyźmie, ale także o polityce, intrygach, romansach i słabościach bohaterów, strachu i zdradzie, zależności od potężnych sąsiadów, zwłaszcza Rosji. Dramat wielowątkowy, przejmujący dramat złudzeń, nadziei i siły, wyrastający z ducha wielkiej literatury romantycznej. Miciński w swoich szaleńczych, wręcz filmowych didaskaliach uruchamia naszą wyobraźnię: Z wyjątkiem Prologu wszystko jest szalonym pędem myśli w głowie Tonącego Księcia, czas zostaje zatrzymany – i to, co oglądamy na scenie, oglądamy jako materiał przedśmiertnej jego wizji. Takim właśnie Teatrem Mrącej Głowy jest teatr wpisany w dramat Micińskiego. To również wielki dramat o Miłości pojmowanej jako najistotniejsze doświadczenie każdego człowieka, o Miłości która czyni życie piękniejszym, wartościowszym, bogatszym. Która pozwala Człowiekowi zaistnieć w całym ludzkim jego wymiarze. To także porażający dramat o Śmierci, która nam towarzyszy za życia, która jest naszym Przyjacielem, Opiekunem, Aniołem Stróżem. To dramat o Zmartwychwstaniu, które nas czeka, i jest wybaczeniem, miłosierdziem, oddaniem się Bezwarunkowej Miłości.
Występują: w roli "Katarzyny II" Teresa Budzisz-Krzyżanowska, Katarzyna Baranowska, Maria Białobrzeska, Weronika Książkiewicz, Aleksandra Mikołajczyk, Aurelia Sobczak, Kamila Wojciechowicz, Andrzej Baranowski, Wojciech Bartoszek, Stanisław Brejdygant, Marek Cichucki, Waldemar Czyszak, Wojciech Droszczyński, Mieczysław A.Gajda, Jerzy Krasuń, Paweł Kropiński, Tomasz Kubiatowicz, Marek Lipski, Mariusz Pilawski, Łukasz Pruchniewicz, Krzysztof Pyziak, Janusz Sadowski, Grzegorz Sobota, Sławomir Sulej, Przemysław Wasilkowski, Marian Wiśniewski.
Brak komentarzy