Carl Orff (1895 – 1982), niemiecki kompozytor, dyrygent i pedagog, pozostawił po sobie kilka oper i innych dzieł wokalno-instrumentalnych, założył w Monachium szkołę gimnastyki, muzyki i tańca, opracował nowatorski sposób kształcenia muzycznego. Mimo to jego nazwisko kojarzy się głównie z „Carmina Burana” – zdecydowanie najczęściej wykonywanym spośród jego dzieł. Kompozytor sięgnął do zbioru XIII-wiecznych rękopisów pod tym tytułem, zawierającego ponad 1000 wierszy i pieśni o bardzo zróżnicowanej tematyce: od moralitetów, poprzez pieśni obyczajowe, aż do utworów o tematyce miłosnej i biesiadnej. Pisane w średniowiecznej łacinie i w językach staropółnocnoniemieckim oraz starofrancuskim, zostały utrwalone przez uczniów i zakonników na wzór pieśni goliardów i wagantów. Niektóre z nich zawierają nawet zapis muzyczny w postaci neum. Rękopis, odnaleziony w 1847 r. w benedyktyńskim opactwie Benediktbeuern, otrzymał tytuł „Carmina” burana” (dosł. „Pieśni z Beuern”). Najprawdopodobniej pochodzi jednak z Seckau, a obecnie jest przechowywany w bibliotece krajowej w Monachium. Na podstawie wybranych fragmentów Carl Orff skomponował kantatę sceniczną na sopran, tenor i baryton solo, chór mieszany i chłopięcy oraz orkiestrę symfoniczną. Powstało dzieło pełen niezwykłej witalności i potężnej, pierwotnej energii. Fragmenty delikatne i liryczne sąsiadują tu z odcinkami o żywiołowości niemal brutalnej, co podkreśla rozbudowana sekcja perkusyjna w orkiestrze. Kompozytor sięga po muzyczną stylizację, ale czyni to tak, by wiadomo było, że dzieło powstało w XX wieku. W Filharmonii Łódzkiej „Carmina Burana” wykona orkiestra i chór FŁ pod batutą Tadeusza Wojciechowskiego oraz soliści: Katarzyna Trylnik, Piotr Łykowski i Adam Kruszewski. W programie koncertu na zakończenie sezonu znajdzie się też III Koncert fortepianowy d-moll Sergiusza Rachmaninowa, który zabrzmi w interpretacji Beaty Bilińskiej. O, Fortuna! O Fortuna velut luna statu variabilis, semper crescis aut decrescis; vita detestabilis nunc obdurat et tunc curat ludo mentis aciem, egestatem, potestatem dissolvit ut glaciem. (O Fortuno niby Księżyc nieustannie zmienna, ciągle rośniesz lub zanikasz ciemna lub promienna. Życie podłe wciąż kapryśnie chłodzi nas lub grzeje, niedostatek lub bogactwo jak lód w nim topnieje.) 15 czerwca (piatek) Filharmonia Łódzka ul. Narutowicza 20/22