Austriacki kwartet kontrabasowy „Circus Bassissimus” wystąpi w niedzielę 18 maja w Filharmonii Łódzkiej.
Stworzyli go w 1983 roku kontrabasiści wiedeńskich orkiestr. Ich repertuar składa się z przebojów muzyki poważnej, przedstawionych w nietuzinkowy, żartobliwy sposób, zawsze jednak w najlepszym guście. W Polsce muzycy występowali już m.in. na Festiwalu Wirtuozerii i Żartu Muzycznego „Fun & Classic” Waldemara Malickiego w Nowym Sączu. W zespole grają: Bartosz Sikorski, Georg Straka, Christian Berg, Jelmut Stockhammer. W Łodzi zagrają utwory Antonina Dvoraka, Freanza Lehara, Wolfganga Amadeusa Mozarta, Giuseppe Verdiego i innych kompozytorów. W programie: A. Dworak – Humoreska F. Lehar – Stadt und Land F. Pillinger – Pannonika G. Faure – Apres un Reve Georgf Straka – „Pipi Variationen” G. Verdi – Prelude z Traviaty G. Verdi – „La Donna a Mobile” z Rigoletto Chris Berg – „Klima Tango” G. Winkler – Capri Fisher C. Porter – I’ve got you under my skin W. A. Mozart – Rondo alla Turka D. Brubeck – Blue Rondo (arr. Chris Berg) „Besame Mucho” (arr. David Puertas) W. A. Mozart – „O Littre nicht” z Zaczarowanego Fletu W. A. Mozart - Adagio 18 maj Filharmonia Łódzka im. Artura Rubinsteina ul: Narutowicza 20/22 godz. 18.00 Koncert Symfoniczny
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina Marcin Wolniewski dyrygent, Katarzyna Duda solista, skrzypce.
W Programie: GIOACHINO ROSSINI Uwertura do opery „Cyrulik sewilski” Uchodzi on za najdowcipniejszego twórcę operowego w historii muzyki, mistrza gatunku opera buffa. Odznaczał się niebywałą wprost łatwością komponowania i godną pozazdroszczenia inwencją melodyczną. Wyprodukował aż 40 dzieł scenicznych. Dla przykładu: „Cyrulika sewilskiego”, uważanego za najwybitniejszą z jego oper, skomponował w ciągu trzynastu dni. NICCOLÒ PAGANINI (1782–1840) II Koncert skrzypcowy h-moll op. 7 Jego osiągnięcia dotyczą w większości wyrafinowanych sposobów smyczkowania, techniki dwu- i wielodźwięków, wreszcie wykorzystania skali skrzypiec do maksimum. 24 Kaprysy stały się swoistym kanonem lektur obowiązkowych dla młodych adeptów wiolinistyki i do dziś uważane są za obowiązującą szkołę gry wirtuozowskiej na skrzypcach. Obok wspomnianych Kaprysów, licznych sonat i wariacji największe znaczenie w jego twórczości zyskały koncerty na skrzypce z orkiestrą, których napisał sześć. ANTONÍN DVOŘÁK (1841–1904) Tańce słowiańskie z op. 46 Pierwszy cykl (op. 46) składa się prawie wyłącznie z tańców czeskich, z wyjątkiem drugiego ukraińskiej dumki. Słyszymy, między innymi żartobliwą polkę, furianta, taniec o nazwie skocná, a na zakończenie tzw. taniec sąsiadów (sousedska), który wprowadza nutę liryzmu. Nie ma tu cytatów z folkloru, lecz jest twórcza stylizacja, która mimo wszystko wydaje się niezmiernie naturalna, a obecny w niej muzyczny patriotyzm zyskuje wartości uniwersalne. ZOLTÁN KODÁLY (1882–1967) Tańce z Galoty Dzieło zostało skomponowane w 1933 roku na zamówienie Filharmonii Budapeszteńskiej i w tym samym roku wykonane. Naprzemienne następstwo wolniejszych i szybszych rytmów w przebiegu muzycznym to najpewniej echo osiemnastowiecznej węgierskiej tradycji verbunkos 16 maj Filharmonia Łódzka im. Artura Rubinsteina ul: Narutowicza 20/22 godz.19.00 Uroczyste zakończenie I Sezonu „ The Metropolitan, Live in HD”w Filharmonii Łódzkiej
Muzycznym dramatem miłosnym Richarda Wagnera „ Tristian i Izolda” kończy się I sezon transmisji przedstawień operowych z nowojorskiej The Metropolita Opera w Filharmonii Łódzkiej. Transmisja rozpocznie się w sobotę 17 maja.
Historia rycerza Tristana i irlandzkiej księżniczki Izoldy, bohaterów celtyckiej legendy, od wieków inspiruje artystów. Ujęte muzycznie dzieje miłości tytułowych kochanków tworzą najbardziej pesymistyczne w dorobku Wagnera dzieło sceniczne. Źródeł pesymizmu tego dzieła muzykolodzy dopatrują się w filozofii Artura Schopenhauera, który głosił, że świat jest jedynie miejscem cierpień. Poczucie beznadziejności przełamuje dopiero ostatnia scena, w której śmierć Izoldy jest pokazana nie jako ostateczna klęska, ale tryumf ducha wyzwolonego z wszelkich cielesnych więzów. Miłość kochanków od początku nosi znamiona tragizmu: rycerz Tristan kocha przyszłą żonę swego władcy, nie zdając sobie tak naprawdę sprawy, że ona również darzy go uczuciem. Dopiero napój wiecznotrwałej miłości, jaki oboje przez pomyłkę wypijają, sprawia, że ich uczucie umacnia się. Na ziemi nie mogą jednak liczyć na spełnienie, choć ich miłość wzrusza nawet króla Marka, męża Izoldy; Tristan ginie podczas pojedynku, a jego ukochana umiera z rozpaczy. „Tristan i Izolda” miał być początkowo utworem dość prostym, użytkowym, dostępnym dla wszystkich, nawet małych prowincjonalnych teatrów. W czasie pracy poeta dał się jednak ponieść wenie twórczej i w rezultacie powstało dzieło pełne rozmachu. Prapremiera miała miejsce w 1965 roku w Monachium pod dyrekcją Hansa von Bülowa 17 maj Filharmonia Łódzka im. Artura Rubinsteina ul: Narutowicza 20/22 godz. 17.30
Brak komentarzy