Wystawa historyczna o charakterze edukacyjnym ma układ problemowy, chociaż jej początek i zakończenie zamykają dwa ważne wydarzenia będące cezurą tego dwudziestolecia – 11 listopada 1918 r. (odzyskanie niepodległości i trudne początki odbudowy życia miasta) oraz 1 września 1939 r. (wybuch II wojny światowej). Ekspozycja zorganizowana w oparciu o zbiory własne Muzeum (dokumenty, fotografie, przedmioty codziennego użytku), na ograniczonej przestrzeni ukazuje stan miasta po 123 latach niewoli i dorobek pokolenia lat 20. i 30. XX wieku. Portret miasta i jego mieszkańców jest niejednoznaczny. Z jednej strony pozostało wiele zaniedbań lat minionych (np. zrujnowany przemysł, strajki i bezrobocie). Z drugiej strony jednak rozpoczęto wówczas na szeroką skalę budowę wodociągów i kanalizowanie nieruchomości, rozwinięto elektryfikację, radiofonizację i komunikację Łodzi, zbudowano szereg obiektów użytku publicznego, a także oddano do użytku nowe tereny zielone. Ogromny, wciąż niedoceniany dzisiaj, postęp osiągnięto w zakresie oświaty i kultury, a skrócony ustawowo dzień pracy do 8 godzin pozwalał miejscowemu społeczeństwu na pełniejsze korzystanie z wolnego czasu. Wystawa próbuje także ukazać skrótowo oblicze polityczne Łodzi w owym okresie. Odchodzą od nas ostatni bezpośredni świadkowie tamtej epoki... ...a wraz z nimi przemija także pamięć o wydarzeniach dwudziestolecia międzywojennego. Coraz częściej więc musimy sięgać nie do żywych wspomnień, ale do starych dokumentów i przedmiotów, których używali i którymi się otaczali ówcześni łodzianie. Czas spojrzeć na dorobek tego pokolenia na nowo! Wydarzenia towarzyszące wystawie to m. in.: projekcje filmów, koncert, prelekcje i prezentacje. Więcej informacji na stronie Muzeum Miasta Łodzi: www.muzeum-lodz.pl