BORDERart/Łukasz z Bałut – OPOWIEŚĆ O SMUTKU – EXwzwODUS Premiera filmu 1 marca 2014 roku o godzinie 19.30 w Teatrze Szwalnia w Łodzi przy ul. Struga 90. 3 marca 2012, w Teatrze Szwalnia w Łodzi miała miejsce premiera pierwszego filmu Łukasza z Bałut pt. Opowieść o smutku. Projekcja filmu poprzedzona była krótkim koncertem akustycznym. Wydarzenie zgromadziło liczną widownię. Film pokazywany był także w Kinie MS (20 kwietnia 2012) oraz w TVP Kultura w ramach cyklu Videogalerie (28 maja i 10 września 2012). O tym wydarzeniu pisał później Jędrzej Słodkowski z Gazety Wyborczej: "Opowieść o smutku" - nie jest, o co można by artystę posądzać, żartem. Wie już o tym co najmniej kilkuset łodzian. Na premierowej projekcji w offowym Teatrze Szwalnia stawiło się 350 osób. Cieślak oraz Marcin Brzozowski, szef teatru, spodziewali się maksymalnie... 40 widzów. W ostatniej chwili trzeba było przemontować sprzęt i przygotować do projekcji główną salę. Jej normy pojemnościowe zostały tamtego wieczoru przekroczone wielokrotnie. Film oglądałem na tylnym krańcu widowni; za sobą miałem ciemną, kilkumetrową czeluść. Brzozowski, by dotrzeć na stanowisko oświetleniowca, wchodził dosłownie po ścianie - w pozycji niemal poziomej. http://cjg.gazeta.pl/CJG_Lodz/1,104407,11809694,_Opowiesc_o_smutku__Lukasza_z _Balut_w_poniedzialek.html W niespełna dwa lata później bo 1 marca 2014 roku, również w Teatrze Szwalnia będzie miała miejsce kolejna premiera. Tym razem, po raz pierwszy wyświetlony zostanie nowy film Łukasza z Bałut pt. OPOWIEŚĆ O SMUTKU – EXwzwODUS. Film nie jest drugą częścią Opowieści o smutku, raczej jego kontynuacją lub uszczegółowieniem i rozwinięciem poruszanego tematu. Autor jednak daje prawo widzowi do takiego odbierania dzieła i może świadczyć o tym chociażby sam tytuł nowej produkcji. Film trwa 24 minuty! Projekcja poprzedzona będzie krótkim akustycznym koncertem Zespołu Łukasza z Bałut w składzie: Łukasz Loba (akordeon) i Łukasz z Bałut (gitara, śpiew). BORDERart to interdyscyplinarny projekt Łukasza z Bałut poświęcony emocjonalnej sferze życia jednostki. Pełen sprzeczności, rozerwany pomiędzy iluminizmem a immanentyzmem artysta przedstawia w nim szereg gnębiących go deficytów. Zespół Łukasza z Bałut w zasadzie nie istnieje. Powoływany jest zawsze na potrzeby poszczególnych występów. To dziwna radość grania i odkrywania dźwięków możliwa na taką skalę jedynie przy spotkaniu dwóch muzyków, którzy - jak sami oświadczają - nie umieją grać. Krzysztof Candrowicz (dyrektor Fotofestiwalu/dyrektor Łódź Art Center) o OPOWIEŚĆI O SMUTKU – EXwzwODUS:
Film Łukasza z Bałut bardzo mnie zaskoczył. To socjologiczna i psychologiczna wiwisekcja na własnej skórze. Oprócz charakterystycznej sennej, imaginacyjnej i skrajnie emocjonalnej narracji możemy zobaczyć Łukasza, który wychodzi z własnej skóry i patrzy na siebie, na rzeczywistość zupełnie z zewnątrz, jakby oczami kosmity. Dzięki temu od początku nadaje pewnym zjawiskom nowe znaczenia. Centralnym pytaniem staje się to czy coś jest normalne, czy nienormalne i dlaczego. Z pozoru banalna opowieść prowokuje i porusza… Nie muszę chyba dodawać, że bardzo polecam. Martyna Michalska (krytyk artystyczny) o OPOWIEŚĆI O SMUTKU – ExwzwODUS:
Artysta ukazuje dwie strony życia: budującą i niszczącą. Dwie antagonistyczne siły, reprezentowane przez otaczającą bohatera rzeczywistość i ludzi. (...) Oglądając OPOWIEŚĆ można ulec złudnej fantazji, iż rozróżnienie normalności, która wspiera i chroni, od niszczącej i raniącej „złej” drogi, jest proste. Jednak najpierw warto zadać sobie pytanie, czy idąc ścieżką wyznaczaną nam przez innych („Ja muszę Cię nauczyć żyć”), ścieżką spełniania narzuconej roli, jesteśmy w stanie być szczęśliwi, czy świadomość istnienia wymagań, którym nie jesteśmy w stanie sprostać nie staje się powodem do powiedzenia sobie „jesteś tak zjebanym typem (…) że jak człowiek patrzy na Ciebie to mu się niedobrze robi”. Intymny charakter, stawianie pytania o definicję normalności, czynienie z życia materii sztuki, zbliża Łukasza do nurtu sztuki krytycznej, a forma wideo-artu pozwala artyście wykorzystać media zarówno audio jak i wizualne, by dobitniej ukazać współistnienie kontrastów, stanów skrajnych i bliskich zarazem, będących elementami większej całości. OPOWIEŚĆ O SMUTKU EXwzwODUS to opowieść o pomieszaniu: tego, co wulgarne z tym, co delikatne, co normalne z tym, co pojebane, własne i narzucone, realne i nierealne. OPOWIEŚĆ O SMUTKU ExwzwODUS to film o Łukaszu i o każdym z nas. Łukasz z Bałut o OPOWIEŚĆI O SMUTKU – EXwzwODUS:
OPOWIEŚĆ O SMUTKU – EXwzwODUS to trwający 24 minuty kreacyjno-dokumentalny film. Sceny stanowiące wątek dokumentalny przemieszane są z filmowymi miniaturami, impresjami oscylującymi wokół głównego tematu. Znamienna i bardzo ważna jest ścieżka dźwiękowa, w znakomitej większości nagrana lub wygenerowana przeze mnie. Jedynym wyjątkiem jest tu piosenka TYLKO NIE TO, w której jako podkład do wokalu wykorzystane zostało nagranie zespołu powoływanego na potrzeby Festiwalu Kultury Bałuckiej. Ten film jest dziwny. W zasadzie trudny do zrozumienia, pokrętny a jakże przejrzysty. Trochę dokument, trochę Teatr Telewizji. Uwaga! Występują wspaniałe aktorki! Uwaga! Występuje Babcia Jasia! Scenariusz, reżyseria, zdjęcia i montaż to moja próba zamknięcia tematu w sposób całkowicie autorski. Próba zmierzenia się z taką właśnie szaleńczą wizją kina...! ??? 1 marca 2014 roku, Teatr Szwalnia